'Ludzie zawsze mają swoja tajemnice. Chodzi tylko o to, żeby je odgadnąć.'

Alexandra Holmes
Dwudziestopięcioletnia, była studentka dziennikarstwa, właścicielka sklepu muzycznego, potrafiąca pomóc, zranić i zabić (chyba?), spokojna, ale i wybuchowa (jeśli trzeba) Alex.

„Armageddon was yesterday, today we have a serious problem.”

     Postaw się w jej sytuacji. Jeśli od razu o wszystkim opowie, po co ludzie mieliby rozmawiać z nią następnego dnia? Jeśli przyzna się do tego, co widziała i w co wierzy to większość społeczeństwa tylko zacznie się śmiać, a tylko nieliczna garstka ją zrozumie. Dlatego będzie milczeć, niech poznają ją krok po kroku i przekonają się, jaka jest naprawdę. Albo wyzna, że jest człowiekiem, kobietą; że jest inna; jest, jaka jest i nie chce tego zmieniać, inaczej nie potrafiłaby żyć w zgodzie ze swoim sumieniem. Może skłamie? Nie lubi tego robić, ale sytuacja czasami tego wymaga...

      Alexandra idąc ulicą na pewno nikogo nie odstraszy, bo i nie wygląda jak czarownica z brodawkami, niosąca pod pachą starą miotłę z powyginanymi witkami. Być może nawet zatrzyma ich spojrzenia na sobie. Z pewnością nie każde, ale może kilka, a to tylko dlatego, że ta młoda kobieta, która zazwyczaj samotnie wędruje na przestrzeni zapełnionej ludzkimi spojrzeniami stara się pokazać, że jest twarda. Wysoko uniesiona głowa i odważne spojrzenie pokazuje, że może traktować ludzi z wyższością. Kiedy rozmawia z ludźmi to patrzy im w oczy. Sama nie wie dlaczego, ale jeśli nie wytrzymasz jej spojrzenia może uznać, że chcesz ją oszukać. Mijający ludzie na ulicy mogą się nawet za nią obejrzeć, żeby upewnić się czy to za tą kobietą  ciągnie się ten delikatny zapach drogich perfum. Cała ta szopka jednak przestaje być prawdą, kiedy na jej drodze stanie ktoś, kto potrzebuje pomocy albo coś, czego nie chciałaby spotkać... Wtedy pokazuje albo swoją prawdziwą naturę albo maskę, pod którą się chowa. Staje się albo odważna i za wszelką cenę chce pomóc innym, nawet kosztem siebie samej, albo wydaje się być zagubiona.

Nie powie, dlaczego mieszkała ze swoim bratem z dala od rodzinnego domu. Nie, jej ojciec żyje i ma się świetnie, po prostu nie utrzymuje z nim kontaktu. Do swoich dziadków pisze za to listy i bardzo za nimi tęskni, ale panienka Holmes nie chce być zależna od rodziny, dlatego nawet po śmierci brata do nich nie wróciła. No właśnie, śmierć brata... To właśnie wtedy pojawił się on. Dean Winchester, który pozostał w jej życiu na rok, a potem wyjechał zostawiając ją samą. Potrafiła się już bronić, wiedziała jak ma używać schowanego w torebce noża, ale nadal nie wierzyła w swoje możliwości. Lubi podróże i nienawidzi wszelkich istot, które przyczyniły się do śmierci jej brata, ale nie szuka ich, nie trupi, dopóki ślad nie będzie widoczny przed jej nosem. Dlaczego? Bo w gruncie rzeczy, pod tą odważną skorupą kryje się jednak istota zagubiona, chowająca wewnątrz siebie słabości, by obronić się przed każdą możliwą krzywdą. Nie licz jednak na to, że Alexandra będzie milutką, ulegającą i sparaliżowaną strachem dziewczynką, kiedy widzi, że dzieje się coś naprawdę złego. Wie, że musi być twarda, dlatego stara się jak może. Za rodziną i przyjaciółmi gotowa jest rzucić się w ogień, bo przecież towarzyszące uczucia są największą słabością człowieka. Są, prawda?

• jest Łowcą, ale bardziej teoretycznym i początkującym (może znaleźć każdą informację, ale sama uważa, że nie da sobie rady stojąc z wrogiem twarzą w twarz);
• ma psa, Guzika;
• czasami śpiewa w klubach;
• o reszcie musisz się dowiedzieć od niej... 

Alexandra Holmes
_________________________________________

TAK, jestem chętna na wątki ;)